Altijd fijn inspreken met Rick van Studio Haring in Amsterdam!
De nieuwe demo’s zijn te beluisteren bij Voice-over/demo’s of op mijn Facebookpagina.

Onlangs viel hij voor het eerst sinds jaren weer in de bus, de Tennisballade. Een eerbetoon aan de tennisclub uit mijn jeugd waar dit jaar een dubbel lustrum wordt gevierd: de BLTC bestaat 110 jaar en is al 50 jaar gevestigd op de locatie aan de Bosbadlaan. middenin de bossen bij Lage Vuursche.

‘Vroeger’ verscheen de Tennisballade een paar keer per jaar. Volgeschreven met nieuws over het wel en wee van de club, teamopstellingen, huishoudelijke mededelingen, verslagen. Samengesteld, in elkaar geniet en verspreid door de leden zelf. Het blaadje werd door mij gespeld. Later, dacht ik, ga ik ook stukjes schrijven voor de Ballade! Maar ik vertrok uit Baarn en ging studeren. Het duurde een aantal jaren voordat ik mijn tennisracket weer oppakte en terugkeerde naar de BLTC. Inmiddels was het digitale tijdperk aangebroken. De good old Tennisballade was niet meer…

Ik kon dus geen ‘nee’ zeggen op de vraag of ik wilde meewerken aan een speciale editie van de Tennisballade: de Lustrumballade. En al helemaal niet toen ik zag met wie ik ging samenwerken: vormgeefster Rinske Pater, topcoördinator Anneke Sombekke en tekstschrijver Nico Kamminga.

Het was geweldig om de vroegste historie van de club in te duiken en allerlei ontdekkingen te doen. Oude foto’s brachten allerlei herinneringen terug: aan de seventies bar met het dakje, de rood-witgeblokte gordijntjes voor de ramen, het afhangbord met de haakjes voor je label (werkte altijd, nooit last van stroomstoringen) en aan al die mensen uit het verleden die de club hebben gebracht tot waar zij nu is: een van de mooiste tennisverenigingen van Nederland.

Foto: Een van de fantastische toernooi-affiches ontworpen door Emile Pater. Met het logo van het kantoor van mijn vader er op, de eerste sponsor van de BLTC.